یاس کبود

هو الاول و الاخر

 همیشه به عدد 40 ارادت داشتم! می دونستم یه عدد پر رمز و رازه! برای همین وقتی به 40 سالگی رسیدم همش منتظر اتفاقات غیرمنتظره و خاص بودم! 40 سالگی باید سن پختگی و به کمال رسیدن باشه! سنی که باید کم حرف تر و سنگین تر باشی! تفکرت باید ترقی کرده باشه و افق دیدت وسیعتر شده باشه! دیگه از نگاه سطحی به اطرافت فاصله گرفته باشی و عمیق و کارشناسانه نسبت به اتفاقات قضاوت کنی! باید صاحب تحلیل منطقی و درستی شده باشی! 40 سالگی یعنی باید یه  لیدر و استاد تمام، شده باشی! و … خلاصه اینکه در تمام طول این یکسالی که گذشت و 40 سالگی که طی شد همش منتظر بودم اما متاسفانه  آنقدرکرونا ویروس منحوس! بر همه چیز سایه شومش را انداخت که همین که تا الان زنده ام یعنی بزرگترین و بهترین اتفاق 40سالگی ام!

امروز 29 فروردین 1400؛ شمع 40 سالگی را فوت و باهاش خداحافظی کردم! خداحافظ فرصت یکساله 40 سالگی! و سلام 41 سالگی ام! امیدوارم در این فرصت تازه ی خدادادی، بتونم حقیقتاً ” زندگی” کنم و ازش لذت و بهره ببرم. الهی آمین. با تقدیم بهترین آرزوها به خود خودم! تولدم خیلی مبارک باشه!